انواع منسوجات پارچه

منسوجات پارچه از بسیاری از مواد با چهار منبع اصلی حیوانی (پشم ، ابریشم) ، گیاهی (پنبه ، کتان ، جوت ، بامبو) ، ماده معدنی (آزبست ، الیاف شیشه) و مصنوعی (نایلون ، پلی استر ، اکریلیک ، ریون) ساخته می شوند. سه مورد اول طبیعی هستند. در قرن بیستم ، منسوجات با الیاف مصنوعی ساخته شده از نفت تکمیل شدند.

خرید پارچه در انواع مختلف طبیعی و مصنوعی به مورد مصرف آن پارچه و قیمت پارچه در گونه های مختلف بستگی دارد.

منسوجات در مقاومت ها و درجات مختلفی از دوام ساخته می شوند ، از بهترین میکروفیبرهای ساخته شده از رشته های نازک تر از یک منکر گرفته تا محکم ترین بوم. تولید منسوجات پارچه دارای اصطلاحات توصیفی فراوانی است ، از گوسفر سبک گاز مانند گرفته تا پارچه سنگین دانه و غیره.

منسوجات پارچه حیوانی

منسوجات حیوانی معمولاً از مو ، خز ، پوست یا ابریشم (در مورد کرم ابریشم) ساخته می شوند.

پشم به موهای گوسفند یا بز خانگی اطلاق می شود ، که از سایر موهای حیوانات متمایز می شود ، زیرا رشته های جداگانه با فلس پوشانده می شوند و کاملاً فشرده می شوند ، و پشم به طور کلی با مخلوط موم معروف به لانولین پوشانده می شود ( گاهی اوقات گریس پشم نامیده می شود) ، که ضد آب و ضد خاک است.

لانولین و سایر آلاینده ها قبل از پردازش بیشتر از پشم خام خارج می شوند. پشم به نخ تولید شده از الیاف کارتی و غیر موازی گفته می شود ، در حالی که بدتر به نخ ریز تری که از الیاف بلندتری که به صورت موازی شانه شده اند ، می چرخد. از پشم معمولاً برای تهیه لباس گرم استفاده می شود.
سایر منسوجات حیوانی که از مو یا خز ساخته می شوند ، پشم آلپاکا ، پشم ویکوزا ، پشم لاما و مو شتر است که به طور کلی در تولید کت ، کت ، پانچو ، پتو و سایر پوشش های گرم استفاده می شود.
ترمه ، مو بز ترمه هندی و موهار ، مو بز آنگورای آفریقای شمالی ، انواع پشمی هستند که لطافت آنها معروف است.
آنگورا به موهای بلند ، ضخیم و نرم خرگوش آنگورا اشاره دارد. کیووت پشم داخلی ظریف ماسکوکس است.
ابریشم از منسوجات حیوانی است که از الیاف پیله کرم ابریشم چینی ساخته می شود و به دلیل نرمی آن به پارچه ای صاف تبدیل می شود.

دو نوع اصلی از ابریشم وجود دارد: “ابریشم توت” تولید شده توسط Bombyx Mori و “ابریشم وحشی” مانند ابریشم توسا (ابریشم وحشی).

لارو کرم ابریشم نوع اول را در صورت کشت در زیستگاه هایی با برگ تازه توت برای مصرف تولید می کند ، در حالی که ابریشم توسا توسط کرم های ابریشم تغذیه می شود که فقط از برگ بلوط تغذیه می کنند. حدود چهار پنجم تولید ابریشم در جهان از ابریشم کشت شده تشکیل شده است.

منسوجات پارچه گیاهی

از چمن ، راش ، کنف و سیزال همگی در ساخت طناب استفاده می شود. در دو مورد اول ، کل گیاه برای این منظور استفاده می شود ، در حالی که در دو مورد آخر ، فقط از الیاف گیاه استفاده می شود.

از Coir (الیاف نارگیل) در ساخت ریسمان ، و همچنین در قالب های گل ، درب ، برس ، تشک ، کاشی کف و گونی استفاده می شود.

از کاه و بامبو برای تهیه کلاه استفاده می شود. از کاه ، نوعی چمن خشک شده ، و همچنین کاپوک برای پر کردن استفاده می شود.
از الیاف درختان چوب درخت کاغذ ، پنبه ، برنج ، کنف و گزنه در ساخت کاغذ استفاده می شود.
پنبه ، کتان ، جوت ، کنف ، مدال و حتی موز و الیاف بامبو همه در تهیه لباس استفاده می شود. Piña (الیاف آناناس) و رامی نیز الیافی هستند که در لباس استفاده می شوند ، به طور کلی با ترکیبی از الیاف دیگر مانند پنبه ^[1].

از گزنه نیز برای ساختن الیاف و پارچه بسیار شبیه به کنف یا کتان استفاده شده است. استفاده از الیاف ساقه جلبک شیر نیز گزارش شده است ، اما تمایل دارد تا حدودی ضعیف تر از سایر الیاف مانند کنف یا کتان باشد.
پوست داخلی درخت lacebark یک شبکه ریز است که برای ساخت لباس و لوازم جانبی و همچنین کالاهای مفید مانند طناب استفاده شده است.
از استات برای افزایش درخشش پارچه های خاصی مانند ابریشم ، مخمل و تافت استفاده می شود.
جلبک دریایی در تولید منسوجات استفاده می شود: فیبر محلول در آب معروف به آلژینات تولید می شود و به عنوان الیاف نگهدارنده استفاده می شود. وقتی پارچه تمام شد ، آلژینات حل می شود و یک منطقه باز باقی می ماند.
ریون پارچه ای تولید شده و از تفاله گیاه است. انواع مختلف ابریشم مصنوعی می تواند از احساس و بافت ابریشم ، پنبه ، پشم یا پارچه تقلید کند.
الیاف حاصل از ساقه های گیاهان مانند کنف ، کتان و گزنه نیز به عنوان الیاف “بست” شناخته می شوند.

منسوجات پارچه مواد معدنی

از آزبست و الیاف بازالت برای کاشی وینیل ، ورق و چسب ، پانل ها و سایدینگ های “ترانزیت” ، سقف های صوتی ، پرده های مرحله ای و پتوهای آتش استفاده می شود.

از الیاف شیشه در تولید روکش های اتو و تشک ، طناب و کابل ، الیاف تقویت کننده برای مواد کامپوزیت ، تور حشرات ، پارچه های ضد شعله و محافظ ، الیاف عایق صوتی ، نسوز و عایق استفاده می شود.

الیاف شیشه بافته شده و با تفلون پوشانده می شوند تا پارچه بتا تولید شود ، پارچه ای کاملاً نسوز که از سال 1968 جایگزین نایلون در لایه خارجی لباس فضایی ایالات متحده شد.

الیاف فلزی ، فویل فلزی و سیم فلزی کاربردهای مختلفی دارند ، از جمله تولید پارچه از طلا ، نقره و جواهرات.

پارچه سخت افزاری (یک اصطلاح آمریکایی) یک شبکه درشت بافته شده از سیم فولادی است که در ساخت و ساز استفاده می شود. این بسیار شبیه غربالگری استاندارد پنجره است ، اما سنگین تر و با بافت بازتر است.

مواد معدنی و پارچه های طبیعی و مصنوعی ممکن است ترکیب شوند ، مانند پارچه زمرد ، یک لایه ساینده زمرد که به پشت پارچه چسبانده شده است. همچنین ، “پارچه ماسه ای” یک اصطلاح آمریکایی برای مش سیم ریز با ساینده ای است که روی آن چسبانده شده است ، مانند پارچه چکش یا کاغذ سنباده درشت.

منسوجات پارچه مصنوعی

منسوجات مصنوعی در درجه اول در تولید لباس و همچنین تولید ژئوتکستایل استفاده می شود.

الیاف پلی استر در انواع لباس ها ، به تنهایی یا با الیافی مانند پنبه ، مخلوط می شود.
الیاف آرامید (به عنوان مثال Twaron) برای لباس های ضد شعله ، محافظت از برش و زره پوش استفاده می شود.
اکریلیک الیافی است که برای تقلید از پشم از جمله ترمه استفاده می شود و اغلب در جایگزینی آنها استفاده می شود.
نایلون الیافی است که برای تقلید ابریشم استفاده می شود. از آن در تولید جوراب شلواری استفاده می شود. از الیاف نایلون ضخیم تر در طناب و لباس های بیرونی استفاده می شود.

Spandex (با نام تجاری Lycra) محصولی از پلی اورتان است که می تواند بدون مانع حرکت ، محکم ساخته شود. از این لباس برای تهیه لباسهایی مانند مایو استفاده می شود.

الیاف الفین الیافی است که در لباسهای فعال ، روتختی و لباس گرم استفاده می شود. الفین ها آبگریز هستند و به آنها اجازه می دهند تا سریع خشک شوند. نمد متصاعد شده الیاف الفین با نام تجاری Tyvek فروخته می شود.

Ingeo یک الیاف پلی لاستیک است که با الیاف دیگری مانند پنبه مخلوط شده و در لباس استفاده می شود. این ماده نسبت به مواد مصنوعی دیگر آب دوست است و به شما امکان می دهد تا عرق را از بین ببرد.
لورکس یک الیاف فلزی است که در تزئین لباس استفاده می شود.
از پروتئین های شیر نیز برای ایجاد پارچه مصنوعی استفاده شده است. پارچه الیاف شیر یا کازئین در طول جنگ جهانی اول در آلمان تولید شد و در دهه 1930 در ایتالیا و آمریکا توسعه یافت.

پارچه الیاف شیر بسیار بادوام نیست و به راحتی چین و چروک می یابد ، اما PH مشابه پوست انسان دارد و دارای خواص ضد باکتری است. این ماده به عنوان یک فیبر مصنوعی تجزیه پذیر و تجزیه پذیر به بازار عرضه می شود.
فیبر کربن بیشتر در مواد کامپوزیتی ، همراه با رزین ، مانند پلاستیک تقویت شده با فیبر کربن ، استفاده می شود. این الیاف از طریق کربن سازی از الیاف پلیمر ساخته می شوند.

منسوجات مخلوط و انواع پارچه ترکیبی

پارچه ترکیبی یا نخ مخلوط با ترکیبی از دو یا چند نوع الیاف مختلف یا نخ برای بدست آوردن صفات مورد نظر تولید می شود. ترکیب در مراحل مختلف تولید پارچه امکان پذیر است. ترکیب نهایی الیاف پارچه مسئول خواص محصول حاصله است و در خرید پارچه نقش مهمی را ایفا می کند.

الیاف طبیعی و مصنوعی برای غلبه بر ضرر ویژگیهای تک الیاف و دستیابی به ویژگیهای عملکرد بهتر و اثرات زیبایی مانند devoré ، اثر heather ، رنگرزی متقابل و الگوی راه راه و غیره مخلوط می شوند.

لباسهای بافته شده از ترکیبی از پنبه و پلی استر می تواند دوام و ماندگاری بیشتری داشته باشد. در این حالت نگهداری آسان تر از موادی است که فقط از پنبه بافته شده است. به غیر از اشتراک خواص عملکردی ، ترکیب الیاف، محصولات را اقتصادی تر می کند.

ترکیب الیاف یک معیار مهم برای تجزیه و تحلیل رفتار ، خصوصیاتی مانند جنبه های عملکردی و طبقه بندی تجاری کالا است. ترکیب الیاف در مواد نساجی به عنوان “شناسایی فیبر” نامیده می شود.

مراجع

^[1] Hendrickx, Katrien. The Origins of Banana-fibre Cloth in the Ryukyus, Japan. Leuven University Press. p. 188. 2007.